لحظه ی دوستی

بر لب آب زلال چشمه ها

دوستی را، سحر آغاز کنید!

موج افتاده میان کشتزار

وزش نرم نسیم، ناز کنید!

سایش خوشه ی گندم زار را

با سرودش، زندگی ساز کنید

زیر سایه ی درخت پر تار پود

زندگی لحظه ی آن است،لحظه را، ناز کنید

خش خش ریزش برگ های درخت

بر سرت قاصد برزخ،دو جهان راز کنید

یاد آن سایه و شاخه بخود آیید

ساز و برگ تازه ای،مایه ی پرواز کنید

کاروانی برفت و بجاواماندی

فرصتی داد خدا،دوستی باز کنید

هم چون غنچه،که سر از شاخه برون

سر بر آور ز درون و خود سرافراز کنید

نم نم و شف شف باران،میان شاخه ها

گویش زبان خویش،از ذهن سه تاروجاز کنید